Między chaosem a świadomością - Hiperfizyka
Koncepcja budowy i funkcjonowania Wszechświata.

Książka ta jest dla czytelników, którzy przeczuwają, że coś z interpretacją tego świata, jest nie tak. Czują, że przekonania na jego temat są już nieaktualne. Dla tych, którzy szukają odpowiedzi na dręczące ich wątpliwości i nie boją się obalić swoich przekonań. Może nawet szukają sposobu na ich obalenie i alternatywy dla nich. Książka jest dla ludzi z otwartymi umysłami i nie bojących się nieznanego.
W tej książce zawarta jest koncepcja budowy i funkcjonowania wszechświata. Koncepcja zupełnie inna niż znane koncepcje naukowe i filozoficzne. Nie jest ich modyfikacją tylko zupełnie czymś innym.
Nie została ona stworzona w oficjalnych laboratoriach. Dla wielu jest to dobra wiadomość, bo współczesna, sterowana politycznie nauka, nie popisuje się.
Wszystkich, którzy zainteresowani są kupieniem książki, zapraszam do mojego sklepu
A tych, którzy chcą dowiedzieć się więcej o książce zanim ją kupią, zapraszam do czytania tekstu poniżej. Prezentuję w nim główne tezy książki, jej wstęp, spis treści oraz poradę, jak ją czytać.
Główne tezy zawarte w książce
Najgłębszą strukturą Wszechświata jest przestrzeń. Określenie, czym dokładnie jest przestrzeń, operując kategoriami ludzkiego myślenia, jest praktycznie niemożliwe. Natomiast, przedstawienie, czym przestrzeń jest dla Wszechświata, jest już wykonalne.
Przestrzeń jest bazową informacją dla Wszechświata.
Są dwa podstawowe warianty przestrzeni. Przestrzeń fazowa i przestrzeń egzystencjalna. Przestrzeń fazowa powstała wraz z powstaniem Wszechświata i jest jego główną osnową. Generuje impulsy, które są falami. Fale układają się we wzory. Wzory te są jednocześnie informacją i budulcem dla przestrzeni egzystencjalnej. Przestrzeń fazowa jest, więc pierwotną (powstałą wraz z przestrzenią, czyli Wszechświatem) bazą informacyjną, a przestrzeń egzystencjalna jest objawionym Wszechświatem. To, co objawione skanuje się bezpośrednio z informacji i jest informacją samą dla siebie. W pewnym stopniu nawet wpływa na informację pierwotną.
Drugim elementem programowania Wszechświata są Diamentowe Siatki Świadomości (DSŚ). Składają się z ciągów informacyjnych wyemitowanych przez Rdzeń Wszechświata. Ciągi te są nośnikami informacji zakodowanej w postaci sekwencji i kształtu fal przestrzeni. Ciągi krzyżują się wzajemnie pod kątami prostymi przypominając strukturę diamentu. DSŚ niosą ze sobą informację o tym jak ma wyglądać przestrzeń egzystencjalna. Nie podają jednak gotowych wzorów, lecz tylko określają warunki tworzenia. Przestrzeń egzystencjalna wobec tego jest wypadkową informacji przestrzeni fazowej i DSŚ.
Kształty zbudowane z fal i „umieszczone” na Diamentowych Siatkach Świadomości tworzą algorytmy. Wzajemne dopasowywanie się kształtów jest językiem programowania Wszechświata. Wszechświat jest wobec tego składanką „klocków” wzajemnie do siebie pasujących bądź nie pasujących. W ten sposób informacja wybiera się i dopasowuje. Wszelkie formy są jednocześnie dla siebie algorytmami. Wszechświat, wobec tego jest jednym organizmem, w którym każda część jest zależna od wszystkich innych.
Algorytmy mają różny stopień skomplikowania. Narasta on wraz z poziomem ewolucji formy. Z algorytmów prostych, po ich wzajemnym dopasowaniu, powstają algorytmy złożone. Jest wiele stopni tego złożenia. Wraz ze wzrostem złożenia algorytmów, wzrasta poziom złożenia formy. Algorytmy budują nie tylko formy materialne, ale również wiedzę i świadomość. Umysł i tzw. dusza też są zbiorem algorytmów.
Formy we Wszechświecie narastają w porządku fraktalnym. Jest kilka podstawowych wzorów fraktalnego przyrostu. To wzory: helisa, wzór ósemkowy, wzór siódemkowy, wzór zachodzących na siebie okręgów nazwany przez nas ornamentowym.
Fraktale narastają według określonych reguł i zasad. Niektóre z nich przedstawiamy w książce. Fraktalność Wszechświata wyjaśnia wiele zagadek takich jak np. cykliczność zjawisk, pętle czasowe, poziomy rozwoju.
Wyjaśnienie i zrozumienie gęstości jest kluczowym zagadnieniem umożliwiającym rozszyfrowanie budowy i funkcjonowania Wszechświata. Wszechświat podzielony jest na siedem gęstości. Są one odrębnymi rzeczywistościami mającymi swoją charakterystyczną budowę i zasady fizyki. Gęstości budują się na bazie Diamentowych Siatek Świadomości. To w nich zawarta jest informacja o zasadach fizyki, jakie mają obowiązywać na poszczególnych gęstościach.
Gęstości są wydzielonymi przestrzeniami pomiędzy DSŚ. Rodzaj gęstości zależy od tego na ilu siatkach jest ona rozpostarta.
- 1 gęstość – na jednej siatce. Każda siatka wobec tego ma swoją pierwszą gęstość.
- 2 gęstość – na dwóch siatkach.
- 3 gęstość – na trzech siatkach itd.
Jak łatwo zauważyć, te same siatki tworzą różne gęstości. Gęstości, wobec tego, są efektem wzajemnych kombinacji siatek. Każdy rodzaj kombinacji daje inny rodzaj rzeczywistości, który określamy jako oddzielny kosmos. We wszechświecie wykorzystane są wszystkie możliwe kombinacje, które dają różne ilości kosmosów różnych gęstości.
- Kosmosów pierwszej gęstości jest 7.
- Kosmosów drugiej gęstości jest 21.
- Kosmosów trzeciej gęstości jest 35.
- Kosmosów czwartej gęstości jest 35.
- Kosmosów piątej gęstości jest 21.
- Kosmosów szóstej gęstości jest 7.
- Kosmosów siódmej gęstości jest 1.
To, co ludzie uważają za cały wszechświat jest tylko jednym z 35 kosmosów trzeciej gęstości. Tymczasem, we wszechświecie jest jeszcze wszystko to, co zostało wymienione wyżej. Poszczególne kosmosy na danych gęstościach są od siebie oddzielone częściowo lub całkowicie. Jeżeli kosmosy oparte są na różnych siatkach – to są wzajemnie zamknięte. Jeżeli mają jakąś siatkę wspólną, są wzajemnie otwarte.
Przestrzeń egzystencjalna oparta jest na siatkach strukturalnych. Siatki są zbudowane z cząstek elementarnych. Ten układ istnieje na gęstościach od drugiej do piątej. Gęstość pierwsza jest surowcem falowym. Gęstość szósta i siódma są zagęszczonymi Diamentowymi Siatkami Świadomości.
Świat, który postrzegamy jest trzecią gęstością. Jej zasady są zupełnie inne niż te, które zna nasza fizyka. Cząstek elementarnych jest tylko pięć, plus kwant, czyli niby cząstka. Obserwowane przez naszą naukę cząstki są tylko fragmentami falowymi. Trzy spośród cząstek tworzą siatki strukturalne. To „gra” między siatkami wyznacza rodzaj rzeczywistości i zasady fizyki.
Obserwowany przez nas świat jest wariantem kombinacji pomiędzy dwoma siatkami. Takich kombinacji jest osiem. Każda z nich tworzy odrębne kosmosy w trzeciej gęstości. Te niewidzialne przez nas kosmosy wchodzą w skład ciemnej materii. Natomiast kombinacje zmian pomiędzy elementami przestrzeni egzystencjalnej tworzą ciemną energię.
W książce opisujemy zasady fizyki w poszczególnych gęstościach z naciskiem na trzecią gęstość. Tłumaczymy obserwowane zjawiska świata w zasadach hiperfizyki takie np. jak grawitacja, przepływ prądu, pole elektromagnetyczne, temperatura.
Fizyka, której niektóre zasady opisaliśmy w książce jest fizyką stosowaną przez rozwinięte cywilizacje w naszej galaktyce.
Wstęp do książki
Książka ta jest dla czytelników, którzy przeczuwają, że coś z interpretacją tego świata, jest nie tak.
Czują, że przekonania na jego temat są już nieaktualne. Dla tych, którzy szukają odpowiedzi na dręczące ich wątpliwości i nie boją się obalić swoich przekonań. Może nawet szukają sposobu na ich obalenie i alternatywy dla nich. Książka jest dla ludzi z otwartymi umysłami i nie bojących się nieznanego.
W tej książce zawarta jest koncepcja budowy i funkcjonowania wszechświata. Koncepcja zupełnie inna niż znane koncepcje naukowe i filozoficzne. Nie jest ich modyfikacją tylko zupełnie czymś innym. Nie została ona stworzona w oficjalnych laboratoriach. Dla wielu jest to dobra wiadomość, bo współczesna, sterowana politycznie nauka, nie popisuje się.
Zwykle ludzie myślą, że jeśli informacja jest „nie z tej ziemi” to jest od obcych cywilizacji.
Hiperfizyka nie jest przekazem od żadnej cywilizacji – to jest jej zaleta. Nie jest, bowiem skażona subiektywnym podejściem konkretnych istot i nie jest podana w ich pojęciach, które dla nas byłyby niezrozumiałe.
Hiperfizyka jest uniwersalna, gdyż oparta jest na uniwersalnym modelu kosmicznym pochodzącym z oglądu z wyższych poziomów świadomości. Opis wszechświata w niej sformułowany jest zbliżony do rzeczywistej jego budowy i postaci. Ważne jest również to, że oparta jest na pojęciach z naszego języka pojęć. To pozwala na jej zrozumienie.
Opis wszechświata według hiperfizyki służy wyjaśnieniu fenomenu świadomości. Stąd tytuł „Miedzy chaosem a świadomością”. Opisana jest w niej droga ewolucji prowadzącej do stworzenia z chaosu najwyższej świadomości. Według danych przekazanych przez istoty z wysokich jej poziomów, sensem istnienia wszechświata jest właśnie tworzenie świadomości z chaosu. Tytuł tej książki też był inspirowany przez wyższą świadomość. „Spłynął” mi jeszcze zanim się rozpoczęły prace nad nią. Również w trakcie pisania, przecież o fizyce, wyszło nijako samo, wyłuskanie z fizyki świadomości i tego, że wszystko służy jej budowaniu.
Koncepcja hiperfizyki przedstawia w pełni holistyczne podejście łączące wszystko ze wszystkim. Fizykę cząstek elementarnych ze zjawiskami społecznymi i psychicznymi. Fraktalność ze świadomością, duchowość z informacją itd. Tego rodzaju podejście może wydać się niedorzeczne, ale przy bliższym zastanowieniu stwierdzić należy, że nie może być inaczej. Wszechświat objawia się nam jako jeden organizm, a nie jako zbiór niezależnie „fruwajacych” kawałków. Widać, że świadomość nie jest oderwana od rzeczywistości a materia wydaje się jej być poddana. Fizycy już od dawna doszukują się Teorii Wszystkiego bo wiedzą już, że jest wszystko powiązane. Nie mogą tylko znaleźć na to formuły.
Hiperfizyka opiera się na założeniu, że informacja jest jednocześnie materią, a ta reguluje się swoim własnym, wewnętrznym programem, który też jest informacją nadaną wyjściowo podczas tworzenia wszechświata.
Regulacja i budowanie we wszechświecie realizowane jest w postaci algorytmów, które są wielowymiarowymi kształtami. Algorytm przestrzeni jest jednocześnie informacją, poleceniem i strukturą, którą buduje. To wszystko jest poukładane w przestrzeni na zasadzie fraktalnej. Nad wszystkim czuwa Rdzeń, który jest czymś na kształt procesora i dysku twardego dla wszechświata.
Jest to trzecie wydanie tej książki. To wydanie jest nieco zmienione w stosunku do poprzednich, ale ta zmiana dotyczy tylko strony wizualnej i jest nieco rozszerzona w stosunku do poprzednich wersji. Dodanych jest kilka rozdziałów i uzupełnione są niektóre wyjaśnienia. Zauważono, bowiem, że były zastosowane zbyt duże skróty myślowe. Treść przez to mogła być gorzej zrozumiana. Zmiany nie dotyczą samej hiperfizyki.
Pierwsze wydanie było w 2011 roku. Wtedy książka spotkała się z burzliwym przyjęciem. Było bardzo dużo zarówno zwolenników, a wręcz entuzjastów hiperfizyki, ale również mnóstwo wrogów.
Normalne w tym świecie jest to, że tak nowa koncepcja wzbudzi sprzeciw. Jednak nie spodzialiśmy się, że aż taki. Z tego powodu mieliśmy dużo nieprzyjemności. Było również gorące poparcie sporej grupy ludzi, którzy wręcz ukochali hiperfizykę, bo ona wyjaśniła im dręczące ich pytania dotyczące sensu życia i sensu istnienia. Odpowiedziała na pytania, dlaczego jest tak jak jest, jak „działa świat” i jak świadomie poruszać się w nim, ażeby nie robić błędów. Spotykaliśmy się nawet z twierdzeniami, że hiperfizyka uratowała im życie, bo zrozumieli swoją sytuację i znaleźli sens życia.
Hiperfizyka w tamtych czasach (2011rok) była obrazoburcza i niezrozumiała dlatego, że obala wiele przekonań i świętych tabu takich np. jak nieomylność nauki i świętość religii.
Obraz świata i wszechświata przedstawiony w hiperfizyce bardzo odbiega od tego, który obecnie „jest wyznawany” Niezrozumiały był dlatego, że nieznane były wówczas odkrycia i wynalazki, które są jak rodem z science fiction. Od tamtych czasów wiele się zmieniło. W tej chwili dzięki ujawnieniom tajnych, do tej pory wynalazków, podejście do dawniej fantastycznych i niewiarygodnych twierdzeń hiperfizyki, zaczęło się udowadniać i unaoczniać. Mam tu na myśli chociażby sztuczną inteligencję, czy bezprzewodowy przesył informacji i zdalne sterowanie urządzeniami, czy psychotroniczny, zdalny wpływ na umysły.
Dawniej powiedzenie tego, że istnieją inne cywilizacje w kosmosie, wywoływało śmiech i oburzenie. Teraz jest to dla większości ludzi fakt oczywisty. Nawet mówi się o tym w oficjalnych mediach. Wielu ludzi zajęło się ujawnianiem ukrywanych przez władze faktów i dzięki temu wypłynęło na jaw mnóstwo technologii opartej na innej fizyce niż tej, której uczą w szkołach. To otworzyło inne spojrzenie na świat, nie tylko na naukę. Myślę, że dzięki temu hiperfizyka w tej chwili będzie mniej obrazoburcza i fantastyczna.
W momencie kiedy piszę ten wstęp ważą się losy ludzkości i trwa ujawnianie prawdy o zbrodniach i oszustwach sfer rządzących. Zupełnie zmienia się paradygmat społeczny. Dojdzie również wkrótce do zmiany paradygmatu naukowego w wyniku ujawnienia tajnych technologii i tajnej wiedzy. Wiedzy, na tle której hiperfizyka nie będzie już dziwna.
Książka jest dla ludzi, którzy chcą nieco wyprzedzić postęp mentalny ludzkości. Dla ludzi, którzy nie boją się stawić czoła nieznanemu i dać sobie impuls do szybkiego rozwoju świadomości.
Czytelniku! Jeżeli pozwolisz sobie na „poluzowanie” okowów umysłu, to wykonasz duży skok w rozwoju, bo ważne jest, ażeby uświadomić sobie, że „Nic nie jest takie, żeby inne być nie mogło”
Może będziesz się wewnętrznie buntować, że tezy tu zawarte tak bardzo nie zgadzają się z tym, co do tej pory myślałeś.
Napisałam te książkę bo: „Najlepsze co mogę dla Ciebie zrobić, to wprowadzić Ci dysonans poznawczy”
Czytelniku! Jeśli ten konflikt poznawczy będzie dla Ciebie nieprzyjemny to wiedz, że: „Stawanie się mistrzem jest trudne, ale nie bycie nim jest jeszcze trudniejsze”
Jak czytać tę książkę?
W książce tej jest zastosowany sposób badania od ogółu do szczegółu. Jest to niezgodne ze sposobem badania do tej pory stosowanym, czyli od szczegółu do ogółu. Najpierw zwykle zauważa się zjawisko, potem szczegółowo je bada. Na końcu usiłuje się dopasować do innych zjawisk i szuka się współzależności.
Badanie oddolne jest konieczne, jeśli nie zna się praw przyrody i dochodzi do ich poznania, zaczynając od obserwacji środowiska. Jest to droga długa i żmudna, pełna niezliczonych prób i błędów. W naszym przypadku jest odwrotnie. Znamy ogólne założenia budowy i funkcjonowania Wszechświata, a praca polega na ich dostrzeżeniu w środowisku, dokładnym zbadaniu i ewentualnym wykorzystaniu.
Treść jest ujęta w poziomy nazwane (z ang.) levelami – nazwa rodem z gier komputerowych. Czytelnik może potraktować tę książkę jako grę, w której przechodzi się do kolejnych leveli. Taki system pozwoli na utrzymanie w umyśle przez cały czas ogólnego obrazu, który jest stopniowo uszczegóławiany. Nie polecam wczytywania się w szczegóły i usiłowania zrozumienia każdego zagadnienia od razu.
Sensowniejsze będzie przeczytanie całości bez zrozumienia pojedynczych zagadnień, bowiem wyjaśnią się one same w trakcie czytania.
Teksty są w większości bardzo trudne, napisane językiem zwięzłym, wręcz lakonicznym, wymagającym od Czytelnika dużego skupienia. Nie da się bowiem tak skomplikowanych treści przekazać rozwlekle – byłoby to dla czytelnika jeszcze jeszcze trudniejsze. Dla ułatwienia odbioru, co trudniejsze pojęcia są powtarzane przy okazji omawiania kolejnych zagadnień. Jest to zrobione celowo, żeby Czytelnik nie musiał powtórnie szukać w tekstach wyjaśnień już podanych, ale zbyt skomplikowanych, aby je wszystkie na raz zapamiętać i połączyć. Trudne teksty są za to uzasadnione lżejszymi w odbiorze opowieściami o tym, w jaki sposób prawa realizują się w konkretnym świecie. Dzięki temu również nauka jest od razu umieszczona w rzeczywistości. W ten sposób, pośrednio udowadniamy prawdziwość podanych praw i tłumaczymy świat za ich pomocą. Staramy się również odpowiedzieć na najczęściej zadawane pytania i wątpliwości.
Wbrew pozorom, najtrudniejszy jest pierwszy rozdział, bo to w nim zawarta jest cała treść tej książki. Kondensacja danych jest więc ogromna. Poza tym, to tutaj od razu Czytelnik jest zarzucony nowym podejściem. Drugi level jest łatwiejszy. Przedstawione są tam szczegółowe dane dotyczące fizyki, omówione według ziemskiego podejścia. Wiedza jest tam osadzona na znanych pojęciach naukowych. W trzecim levelu jest połączone wszystko ze wszystkim i to w dodatku często w pojęciach i kategoriach „nie z tej Ziemi”. Tutaj zaczyna się prawdziwa hiperfizyka.
Tekst nie jest w pełni uporządkowany, ponieważ obejmuje ogromny pakiet danych opartych na zupełnie nowych pojęciach, nieistniejących jeszcze w naukowym słowniku. Wiele z nich jest neologizmami, których Czytelnik nie znajdzie w żadnej encyklopedii. Ponadto informacje stale są zbierane, a wiedza jest w trakcie tworzenia. To nie pozwala na utrzymanie naukowej konsekwencji. Poza tym książka jest przeznaczona dla ludzi, którzy niekoniecznie znają język nauk ścisłych. Dlatego czasami Czytelnik może znaleźć niespójności w stylu i „ciężarze gatunkowym” tekstu. Aby ułatwić zrozumienie, używamy metafor i przenośni nawet z języka potocznego. Zresztą w przekazaniu głębokich treści nie wystarczy zwykłe znaczenie słów. Trzeba szukać ich szerszego rozumienia.
Do powstania tej książki przyczynili się wszyscy podani autorzy. Jednak napisana została przeze mnie, czyli Joannę Rajską. Gdyby nie Jacek Czapiewski, wiedza ta nie miałaby szansy zaistnieć. Monika Rajska, moja córka, również bardzo przyczyniła się do zebrania informacji i ich zrozumienia. Rozdział „Obce cywilizacje” jest napisany głównie na podstawie wiedzy przez nią zebranej. Dalej będę wyrażała się w swoim imieniu, jednak Czytelnik powinien mieć w świadomości, że jest tu zawarta praca zbiorowa całej naszej trójki, wzajemnie uzupełniającej się.
Zapraszamy do zapoznania się z hiperfizyką!
Wstęp
Wprowadzenie
LEVEL I
Wszechświat
1.1. Rzut okiem na wszechświat
1.2. Gęstości
1.3. Diamentowe Siatki Świadomości – wstęp
1.4. Siatki Strukturalne
1.5. Ciągłość i nieciągłość
1.6. Materia uniwersalna – wstęp
1.7. Istota
1.8. Istoty w gęstościach
1.9. Przestrzeń – wstęp
LEVEL II
Wprowadzenia
2.1. Pierwsza gęstość
2.2. Druga gęstość
2.3. Trzecia gęstość
2.4. Czwarta gęstość
2.5. Piąta gęstość
LEVEL III
Wprowadzenie
3.1. Wszechświat jako algorytm
3.2. Przestrzeń
3.3. Diamentowe Siatki Świadomości
3.4. Informacja, Wiedza, Świadomość
3.5. Żywioły
3.6. Czas
3.7. Postrzeganie
3.8. Porządek i chaos
3.9. Bloki zdarzeniowe, czyli dlaczego rzeczy się dzieją
3.10. Myśl
3.11. Życie
3.12. Wymiary Przestrzenne
3.13. Historia Wszechświata
3.14. Zasady fraktalne przestrzeni Wszechświata
3.15. Atom
3.16. Pojęcia współczesnej fizyki w zestawieniu z hiperfizyką
3.17. Obce cywilizacje
3.18. Szósta gęstość
3.19. Siódma gęstość
3.20. Fala 2012
3.21. Kim są autorzy i jak napisana została ta książka
Zakończenie
Dodatek
Opinia o książce
Joanno jak możesz burzyć od wieków misternie utkaną zasłonę iluzji? W tej iluzji jest kochający Tatuś, który prowadzi za rączkę, jest Jezus z którym tak wielu jest bezpośrednio na łączach, są Aniołowie, Archaniołowie, którzy tak pięknie udzielają porad, są Bracia z Kosmosu chętni do „bezinteresownej” pomocy, jest energia, światło, jest sztuczna inteligencja, która wyręczy cię we wszystkim, NAWET W MYŚLENIU!! Szczególnie w myśleniu!! Jest bajkowo i „bezpiecznie”.
A Ty mówisz, że bajki się skończyły, że jeśli cywilizacja ma przetrwać, to już najwyższa pora zdjąć krótkie majteczki i urosnąć. Mówisz o prawach kosmicznych, o gęstościach, algorytmach, fraktalach, siatkach świadomości, strefach nullifikacji i wielu innych rzeczach, które całkiem nie pasują do naszych przekonań, do „wiedzy”, którą znamy.
Hiperfizyką zachwyciłam się wiele lat temu. To nauka, to WIEDZA logiczna, spójna, dająca zrozumienie otaczającej nas rzeczywistości. To prawdziwie Kosmiczna Wiedza. Daje nam to możliwość komunikowania się z innymi cywilizacjami na zasadzie partnerstwa i szacunku. Ta WIEDZA mówi nam kim jest Istota, jaki jest jej status kosmiczny, jaki jest status planety Ziemi, w jakim kierunku idziemy, jaki mamy wybór. To czysta Nauka bez emocji prowadząca Istotę do rozwoju. DO SAMODZIELNEGO ROZWOJU, do połączenia wszystkiego ze wszystkim, do ŚWIADOMOŚCI, do ZROZUMIENIA. To zrozumienie to NAJWYŻSZA FORMA MIŁOŚCI. To są Twoje słowa Joanno i w pełni się z nimi zgadzam.
To WYZWOLENIE, TO POKÓJ I WEWNĘTRZNA HARMONIA, TO WOLNOĆ w dosłownym rozumieniu.
Hiperfizyka to wstęp do dalszej edukacji. Stoimy przed wielkim wyzwaniem. Stary świat sypie się na naszych oczach. Jeśli chcemy budować NOWĄ rzeczywistość, jeśli chcemy być partnerami w Kosmosie, jeśli chcemy odzyskać możliwość samostanowienia, poczucie GODNOŚCI, SIŁĘ I ODWAGĘ, wybór jest jeden. Odrzucić to co „wiemy” i sięgnąć po inną WIEDZĘ. Prawie wszystko w tym świecie oparte jest na kłamstwie.
Doskonałym uzupełnianiem i poszerzeniem tej WIEDZY są warsztaty, które organizujesz Joanno. Wielokrotnie w nich uczestniczyłam. To prawdziwa skarbnica wiedzy. W grupie powstaje prawdziwa burza mózgów, poruszane są przeróżne tematy, każdy uczestnik wnosi coś swojego. To świetna przygoda i Edukacja.
Jestem wdzięczna za tę możliwość. Jestem wdzięczna Joannie i współautorom za HIPERFIZYKĘ.
Danuta Kostka